W skróconym opisie wygląda to tak: pszczoła robotnica ssie nektar z kwiatów i ziół. W ulu oddaje go młodej pszczole, która wciąga nektar do swojego wola i wzbogaca w enzymy. Na tym etapie decyduje sie zawartość miodu i jego właściwości antybakteryjne. - w nektarze (lub spadzi) zachodzą zmiany fizyczne i chemiczne. Nektar zostaje zagęszczony do określonego stopnia, cukry złożone (wielocukry) zostają przekształcone w cukry proste, miód zostaje wzbogacony oprócz enzymów, również w aminokwasy, kwasy organiczne. Miód dojrzewa od 4 do 5 dni. Jak odparuje z niego woda, pszczoły zasklepiają komórki z miodem w ramkach cienką powłoką woskową tzw. zasklepem, chroniąc go w ten sposób przed wpływem niesprzyjających zmian w atmosferze ula. Najwyższy stopień dojrzalości mają ramki z całkowicie zabudowanym zasklepem. W jednym segmencie (korpusie) ula moze być nawet 12 ramek. Ul może składać sie 1 czy 2 a nawet więcej segmentów (w zależności od siły rodziny pszczelej) . Najwcześniej wybiera się miód rzepakowy (początek sezonu), potem akacjowy, lipowy, gryczany, wrzosowy (koniec sezonu).
Powszechnie znana jest mozolna praca pszczół, której wynikiem bywa zwykle nagromadzonyw ulu miód. Jednakże w celu wyprodukowania 1 kg miodu pszczoły muszą zebrać nektar z około 1,3 milion kwiatów rzepaku, albo z 800 tysięcy kwiatów akacji lub 8 milionów kwiatów gryki, wreszcie 6,5 miliona kwiatów wrzosu .Na potrzeby wyżywienia pszczół dorosłych, potomstwa i na przezimowanie rodzina pszczela zużywa około 90 kg miodu.
Dojrzałość odwirowanego miodu można łatwo sprawdzić na podstawie jego gęstości. Najprostszą próbą jest przelewanie miodu lyżką. Miód dojrzały jest na tyle gęsty, że przelewany - układa się warstwami, tworząc wyraźny wzgórek. Natomiast miód niedojrzały jest rzadki a przy przelewaniu tworzy wgłębienie (przy wykonywaniu tej próby należy zwrócić uwagę aby miód miał temp. pokojową).
Każdy miód pszczeli mający początkowo formę patoki to jest postać jednolitej przejrzystej cieczy, po pewnym czasie przechowywania, temperatury jedne miody krystalizują wcześniej, inne później. Wiadomym jest, że im lepszy jest miód (głównie im mniej zawiera wody, a więcej cukrów), tym prędzej krystalizuje. Tak więc szybka krystalizacja miodów pszczelich daje równocześnie w pewnym stopniu świadectwo o ich wysokiej jakości. Z tych powodów spotyka się w obrocie handlowym miód w dwóch postaciach: jako patokę, czyli miód będący jeszcze w stanie ciekłym oraz jako krupiec, to jest miód już zestalony wskutek krystalizacji.
Krystalizacja, czyli skrupianie się miodu, jest procesem naturalnym, zachodzącym prawie we wszystkich miodach odwirowanych (krajowe krystalizują wszystkie). Miód skrystalizowany można łatwo doprowadzić do stanu płynnego ogrzewając go ale trzeba to wykonywać bardzo ostrożnie by miodu nie przegrzać powyżej 45 stopni C, gdyż wtedy traci prawie wszystkie wartości lecznicze i odżywcze. Naczynie z miodem należy wstawić do większego z niezbyt gorącą wodą i trzymać go w niej, dopóki nie stanie się zupełnie płynny.
powrót na górę strony
